Militaire Wereldspelen december 2003 in Sicilie

Op woensdag begon de reis al vroeg: 8 uur verzamelen in Eindhoven, dus 6 uur weg uit Rotterdam...pff . Vroeg op dus. Bij aankomst was ons koffie en cake beloofd, maar die liet helaas op zich wachten. Om een uur of 9 gingen we inchecken, toen was in ieder geval al een vertraging tot 11.40 voorzien... Uiteindelijk werd dit 13.00 en iedereen was al uitgehongerd. In Catania zette het grote wachten zich voort. Het was wel gezellig want we zijn hier met een hele grote groep en allemaal in hetzelfde pak en aan het kletsen. De tijd ging zo ook wel voorbij. Het was uiteindelijk toch pas 20.30 toen we in het hotel aankwamen!

Een vermoeiende eerste dag dus maar wel gezellig! Ik vond vooral het grootse leuk. Normaal ben ik alleen of met Arvid en vorige week dan met een groep van 10 in Frankrijk, maar om met een meute samen te reizen en bij elkaar te horen was best nieuw voor mij. Ik hoor namelijk ook een beetje bij de zwem- en de atletiekploeg: Ik was dit jaar bij de NMK's van deze sporten en zelfs geselecteerd voor de air nord zwemmen ;-) Ze vroegen me dan ook allemaal wat ik ging doen dit keer, maar dat is duidelijk: proberen de prestatie van vorig jaar te prolongeren of verbeteren (medaille van een mooie kleur dus!)

Jammer is dat we hier na aankomst allemaal werden gescheiden. Alle sporten slapen samen in een hotel, maar je slaapt niet met de Nederlanders van andere takken van sport. Die zien we dus alleen nog bij de opening, sluiting en eventueel als we elkaar gaan opzoeken. Nu is het dus toch alsof het "maar" een MWK is i.pl.v. Wereldspelen. Jammer.


Maar goed. Gisteren was de openingsceremonie. Het wachten zette zich -als verwacht- nog even door. 13.00 weg, 14.00 aan, 16.00 beginnen en vervolgens twee uur op het veld staan. Er doen hier rond de 80 naties mee en die marcheerden allemaal op, dat is wel mooi hoor!
Aan het einde van de opening werd door de minister van... .. speciale medailles uitgereikt aan een aantal vrouwelijke militairen ter stimulering van de emancipatie bij de krijgsmacht. Ik was hiervoor geselecteerd en ben zelfs even op de lokale tv geweest. Ik heb nu dus in ieder geval vast een medaille, haha!

De opening werd gevolgd door een concert en een mooi vuurwerkspectakel als uitsmijter. Dat was mooi, maar wij waren inmiddels al erg moe en sommigen moesten vandaag al sporten, dus we gingen snel naar de bussen en wachtten nog maar een uurtje langer voor we uiteindelijk weer naar de hotels werden gebracht...

Vandaag is het Sinterklaas! Helaas geen pepernoten hier, maar we gaan het dan maar met pasta vieren! Het eten is overigens erg goed! Elke dag buffet met lekkere Italiaanse specialiteiten. Gelukkig heb ik geen gewichtsklasse bij het schermen!

Vanmorgen gingen we trainen. Dat was lekker. Ik voel me nog steeds goed in vorm. Ik mag mijn borst trouwens wel nat maken, want voor de gelegenheid zijn diverse Italiaanse toppers o.a. Vezzali en Trillini) even "gemilitariseerd". Er zijn tot nu toe niet zo veel dames ingeschreven, maar aan de top wordt het dringen! Naast de Italianen zijn hier natuurlijk de beste Russinnen en ook Roemenie heeft een sterke ploeg. Dan ik nog en dus gaan we hard vechten voor die 3 plekken straks.
Ik baal wel een beetje van de wedstrijdformule hier: Er wordt in teamverband geschermd en dan komen alle teams tegen elkaar. Maar tegen je eigen teamgenoten scherm je niet. Dit betekent dat ik straks tegen alle drie Russinnen en Italianen moet, maar zij niet tegen elkaar. Dit geeft mij wel een veel zwaardere uitgangspositie. Maar goed. Ik ga gewoon voor alle overwinningen, net als vorig jaar.

Tot zover Catania. Samengevat: Lekker eten, lekker schermen, zware concurrentie, gezelligheid, maar vooral VEEL wachten!


Scheidsrechter met een missie.

Nou, dinsdag was het dan eindelijk zover: Ik was aan de beurt voor mijn wedstrijddag.
Ik had de afgelopen dagen zo goed mogelijk geprobeerd te trainen en me rustig gehouden, maar een week op lokatie zitten zonder te mogen schermen is best vervelend!

In de eerste ontmoeting mocht ik meteen mijn borst natmaken: ik ontmoette de Russische equipe, die ook wereldkampioenen zijn.
Het ging hardstikke goed en ik won van hen alle drie! Dat was super want zij waren alle drie concurrenten voor de individule medailles.
Gelijk hier achteraan kwamen de andere supertoppers: De Italiaanse Equipe met de nrs 1 en 2 van de individuele wereldranglijst. Het was wel een zwaar begin zo! Tegen hen ging het nog steeds erg goed, maar helaas verloor ik toch krapjes van de twee besten en versloeg wel Scarpa, hun nr 3. Jammer van de twee partijen maar ik zat nog wel op medaillekoers.

Nu had ik eigenlijk op papier het ergste gehad, maar dat dacht ik maar... In de volgende ontmoeting tegen de lastige Wit-Russen kreeg ik een Italiaanse scheidsrechter die - naar achteraf bleek - wel met een "missie" was weggestuurd... Hij besodemieterde de hele boel op verschrikkelijk grove wijze en ik kreeg gewoon geen punten van hem! Ik verloor op deze manier twee partijen tegen deze dames, die ik eigenlijk had moeten winnen en verloor hiermee ook mijn kansen op een individuele medaille.
Later vertelden de Roemenen, dat hij bij hen hetzelfde had gedaan...

Nou ja, hierna schermde ik wel nog goed tegen de Fransen en Roemenen, maar dat maakte niet meer uit. Er zat geen medaille meer in en dat was jammer.

Het positieve voor mij is wel dat de arbeid die we na het WK hebben gestoken in het werken aan een andere stijl en taktiek zeker nu vruchten afwerpt: Eerst winst in Lyon en nu een heel goed optreden tegen de absolute wereldtop. Ik voel me zeker gesterkt voor het olympische wereldbekerseizoen!