SALZBURGS DRAMA....


Afgelopen weekend was er in Salzburg weer een wereldbekerwedstrijd. Het was goed bezet met tegen de 100 deelnemers uit meer dan 10 landen. Ik had er zin in en wou testen hoe mijn gekwetste heup het met 2 dagen vol er tegenaangaan zou redden. Ik voelde me goed en begon vol enthousiasme aan de poule....

Dat liep goed: ik verloor slechts 1 partij (de eerste) met 5-4 en won de rest met groot gemak. Ik kwam daardoor direct op et tableau van 64 want ik was 9e van alle deelnemers na de poule (de eerste 16 kwalificeren zich direct op het tableau van 64 voor de volgende dag).

Na een lekker lang bad in het hotel en een goede nacht rust ging het verder....

Eerst ontmoette ik de Japanse Kawanischi. Dat was een zware dobber. In Seoul had ik in 2005 al van haar verloren en ook in Como in 2004. De partij was spannend maar in de sudden death maakte ik een hele overtuigende aanval en ik had haar dus eindelijk een keer verslagen ;-D

Bij de laatste 32 trof ik Anna Rybicka die ik al jaren ken. Ze is gewoon goed en allround en won bij de EK's van 2004 en 2006 nog een bronzen medaille. Maar ik was haar vanaf het begin en de de gehele partij de baas: Ik bereikte een voorsprong van maar liefst 5 punten en tegen het einde van de tijd kon zij deze niet meer inlopen. De partij eindigde 8-6.
Nu wachtte me Svetlana Boiko....Ik heb al vaak tegen haar geschermd en ook al vaak gewonnen. Maar elke keer is een nieuwe keer en ze is wel een slimme en hele sterke tegenstandster (niet voor niets wereldkampioene 2002 en derde in 2003...). De partij ging heel gelijk op en het liep weer op sudden death uit. Ik won de toss wat betekent dat als we niet scoorden in de sudden death ik de winnaar zou zijn. Dat was een groot voordeel want wij zijn allebei het beste in de verdediging. Tijdens deze laatste minuut vertelde mijn trainer dat ik desalniettemin moest proberen aan te vallen om niet passief te worden. Deze strategie was succesvol: 2 keer was ik heel dicht bij de beslissing, maar tot een paar seconden voor het eind was er toch nog niet gescoord. Ik had daar geen probleem mee want ik moest immers niet persé scoren......

....en toen......

liep ik zomaar 2 SECONDEN VOOR DE OVERWINNING!!!??? over de achterlijn de loper af!!! Ik had helemaal niet door dat ik al zo ver achter in het veld stond en voelde het helemaal niet aankomen.....wat een drama!! De partij die dus eigenlijk al zo goed als gewonnen was, de kwartfinaleplaats die al half in mijn zak zat....WEG!

Het is nu een dag later en ik kan alleen maar zeggen: “je bent nooit te oud om te leren blijkbaar” en: ik moet me maar focussen opde positieve kanten: mijn heup heeft de wedstrijd zeer goed doorstaan, ik heb erg goed geschermd en van goede schermers gewonnen en ook Boiko heeft me eigenlijk niet verslagen (“beter” zo dan wanneer ze me de hoeken van de loper had laten zien, moet ik maar denken).

Ik zin op revanche en baal dat ik 2 weken training en rust van toernooien heb gepland want ik kan niet wachten om bij de volgende WB mijn rechtmatige glorie te gaan zoeken....! Die gretigheid moet ik vooral de komende 2 weken maar vasthouden want dan zit er in St. Petersburg hopelijk iets moois in.....

19 maart 2007