SEOUL, TOKIO.
De afgelopen 2 weken heb ik veel gereisd: Ik ben eerst in Seoul - toen terug thuis om de afgesproken 20 uur
op de werkplek te halen- en daarna in Tokyo geweest. Ik had hier grand prix-wedstrijden en ben nu op de weg
terug voorlopig even gestrand op het vliegveld van Tokyo met een vertraging van in ieder geval 5 uur.......
Na de nieuwe trainingscomponenten op nationaal trainingscentrum Papendal te hebben ingepast in mijn ritme
tussen Parijs en Nederland begon ik vol vertrouwen aan de eerste wedstrijd van het seizoen in Seoul. Lastig
is het altijd om de eerste wedstrijden zo ver weg te hebben, want je weet nooit tevoren hoe je lichaam de
jet-lag verteert. Maar ik was erg fit en voelde me super.
Toch ging het allemaal niet helemaal goed en ik wilde het in Tokyo zeker proberen te compenseren. Daar ging
ik heen met de instelling niet overmoedig te zijn vanwege mijn goede vorm en te hopen dat een tweede jetlag
in anderhalve week tijd geen grote schade zou aanrichten en vooral goed geconcentreerd en secuur te schermen.
Na het opgezegde vertrouwen van de leiding van de DTS in mijn kunnen en de knauw die dat mijn zelfvertrouwen
als schermster natuurlijk heeft gegeven zou ik een vroeg succes in het seizoen zeker goed kunnen gebruiken!
Maar helaas heb ik in Tokyo "maar" de 24e plaats behaald. Vrijdag had ik best veel last van het tijdsverschil
wat zich met name uitte in slaperigheid en vermoeidheid in mijn hoofd. Toch mag ik zeker tevreden zijn
met 4 keer de sudden death te hebben gewonnen in de poule en maar 1 verliespartij. Ik ging als 9e verder naar zaterdag.
Daar wachtte me eerst een Aziatische tegenstandster die ik gemakkelijk aan de kant kon zetten. dat was
een goede "warming up" zo te zeggen.
Bij de beste 32 schermsters trof ik de Russische Rouzavina die 7e van de wereld is. Ik was ondertussen
scherp in zowel het hoofd als ledematen en begon als een trein. Vanaf het allereerste begin bij 1-0 heb
ik de partij geheel gedomineerd....tot 30 seconden voor het einde. Tijdens de laatste minuten had zij
de druk opgevoerd en haar spel veranderd, waarop ik niet zo snel wist wat te antwoorden. Ik maakte hierdoor
een aantal verkeerde keuzes en ineens stond ik pardoes achter vlak voor het eindsein en verloor alsnog....
Ik was natuurlijk heel erg teleurgesteld maar heb inmiddels besloten het positieve element van deze wedstrijd
te onthouden: Ik sta heel goed te schermen en als ik dit het hele seizoen voortzet zullen goede resultaten
niet kunnen uitblijven.
Maar nu eerst dus de terugreis van 12 uur en vervolgens weer snel "ontjetlaggen" want komend weekend komt
de eerste kans het nog beter te doen. Dit keer op Afrikaans continent in Cairo. Gelukkig zijn daar ook de
Nederlandse heren en onze nationale trainer dus sta ik er in ieder geval niet alleen voor.
Wish me luck.
12 maart 2006