Seoul 1 maart 2004.

Even radiostilte geweest. Er was niets spectaculairs te melden. Daar wordt een mens niet vrolijk van.......

Ik heb vandaag gelest en morgen en overmorgen ga ik met de koreanen trainen in dezelfde zaal waar de wedstrijd afgelopen weekend was. Dat is een universitair trainingscentrum. Er is de hele dag training van 10.00 - 17.00 uur!! Kan je je voorstellen hoeveel schermers er hier zijn?? Het is gewoon instuif.
Ik voel me eigenlijk (nog steeds) goed. Wel raar dat het resultaat tot nu toe uit is gebleven!

Ik heb gisteren gelukkig via een duitse bevestiging gehad over mijn gedachte betreffende de scheidsrechter vorige week in Salzburg. Ze zei uit zichzelf dat het echt erg was wat de man flikte. Ik baal wel nog steeds dat mij het resultaat is ontnomen, maar het is zalf op de wonde als je wel de erkenning krijgt dat ik gelijk had. Ook al had ik de video-opnamen een ontelbaar aantal keren teruggekeken en voor mezelf vastgesteld dat ik de partij ECHT had gewonnen, er blijft toch een klein mannetje vraagtekens strooien.

Het weer is hier mooi: koud maar mooi winterweer met lekkere zon en veel frisse lucht. We lopen nu elke keer langs een andere route door het olympische park naar de zaal. Dat park is ook mooi: veel ruimte, veel groen en veel kunstzinnige voorwerpen. Je blijft om je heen kijken. Er lopen ook veel aziaten te sporten: skaten en wandelen en vooral joggen.